XVII Niedziela Zwykła

Starotestamentalne wydarzenie z Księgi Królewskiej, gdzie Elizeusz poleca nakarmić 100 ludzi dwudziestoma chlebami jest tylko, zapowiedzią tego, co dokonuje się przez ręce Chrystusa, w opisanym w Ewangelii św. Jana wydarzeniu. Chrystus pięcioma chlebami i dwoma rybami nakarmił wielotysięczną rzeszę ludzi. Cud rozmnożenia chleba dokonuje się już od dwóch tysięcy lat na wszystkich ołtarzach świata. W każdej Mszy św. celebrujemy „rozmnożenie chleba”. Chrystus daje siebie jako „Chleb Życia”, aby zaspokoić głód całej wspólnoty i każdego człowieka. Jeśli mógł cudownie zaspokoić głód ciała, może też zaspokoić głód dusz.

Niestety, my tego cudu nie zawsze chcemy dostrzec, nie chcemy go przyjąć. Oto Chrystus daje się nam na pokarm pod postacią chleba w cudowny sposób przemienionego w Jego Ciało a tak niewielu jest tych, którzy chcą to Jego Ciało przyjmować. W jednej z pieśni eucharystycznej śpiewamy: „Panie dobry jak chleb, bądź uwielbiony od swego Kościoła” Jezus karmi nas i uczy byśmy i my dzielili się tym, co posiadamy. Słuchając słów Jezusa z dzisiejszej Ewangelii, dzielmy się posiadanymi dobrami, ale nade wszystko dawajmy siebie. Nikt nie jest tak biedny, by nie mógł podzielić się z innymi, choćby tylko uśmiechem, opieką, swoim czasem, współczuciem, serdeczną troską, pokojem, radością, modlitwą albo cierpieniem. Bo my uczniowie Chrystusa stanowimy jedno ciało. Ożywia nas jeden Duch, łączy nas jeden chrzest, jedna wiara, jeden Pan i jeden Bóg.

Każdy z nas powinien sobie uzmysłowić zadanie, jakie płynie z osobistej przynależności do Kościoła jako Ciała Chrystusa, w ramach którego karmimy się Eucharystycznym Ciałem.                                                                                                                  

                                                                                                                                                                                                                     LM