Wniebowstąpienie Pańskie

Wniebowstąpienie Pana Jezusa jest jedynie zakończeniem Jego widzialnej obecności na ziemi. Po Wniebowstąpieniu Chrystus nie ukazuje się już w postaci cielesnej swoim uczniom, ale nie znaczy to, że przestaje być obecny wśród nich i wśród nas. Sam przecież powiedział: „Ja jestem z wami przez wszystkie dni, aż do skończenia Świata”. Te słowa usłyszeli Uczniowie Pana Jezusa tuż przed Jego wniebowstąpieniem. Zbawiciel wstępuje do Nieba, idzie do Boga Ojca, prawdziwy Bóg i prawdziwy Człowiek. Odchodzi, a jednocześnie zapewnia, że pozostaje, że będzie z nami aż do skończenia świata i pozostał. Pozostaje z nami, bo jakże inaczej moglibyśmy poradzić sobie z trudami ziemskiej rzeczywistości. Bez Niego przecież nic nie możemy uczynić. Bardzo często mamy pretensje do Boga, że nas opuścił, że o nas zapomniał. Czy jednak nie jest tak, że to my często o Bogu zapominamy, a przypominamy sobie o Nim jedynie w sytuacji kryzysowej, na zasadzie powiedzenia „Jak trwoga to do Boga”.

Chrystus nigdy nie pozostawia nas samymi i właśnie wtedy, kiedy wydaje się nam, że jest bardzo daleko, On jest najbliżej nas i pochyla się nad nami cierpliwie i z Miłością. Wstępując do nieba stał się niewidzialny dla naszych oczu, ale to wcale nie znaczy że stał się nieobecny, odległy, daleki… Naszym zadaniem jest zauważać Jego obecność. Zauważać Chrystusa we wszystkim co nas otacza i we wszystkim co przeżywamy. Nie tylko w Eucharystii, Słowie i Sakramentach, ale odkrywać Go w całym pięknie przyrody, w uśmiechu dziecka i miłości matki do dziecka, odkrywać Chrystusa w każdej ludzkiej przyjaźni, w każdym dobrym uczynku, w cierpieniu, w każdej sytuacji, w jakiej jesteśmy. Bo nieba nie należy szukać dopiero po śmierci. Nie znajdziemy nieba wpatrując się w gwiazdy. Niebo to odczuwanie obecności Boga, dlatego niebo jest blisko, bo w naszych sercach, w których mieszka Bóg.

Niech Chrystus, który w sposób eucharystyczny, sakramentalny spotyka się z nami przy ołtarzu, pomoże nam uczynić z naszego serca niebo, pomoże nam odsunąć to wszystko co je jeszcze zakrywa, pomoże nam odkryć prawdziwe szczęście. Pamiętajmy o tym, że Niebo jest w naszym sercu i nie dopuśćmy aby to serce stało się siedliskiem zła i grzechu. Bo wtedy nie ujrzymy nieba, a nasze życie będzie pochmurne jak deszczowy dzień. Nie czekajmy też na niebo aż do śmierci, bo możemy się rozczarować, ale uwierzmy słowom Chrystusa „ Ja jestem z wami przez wszystkie dni, aż do skończenia świata”.

Panie nie pozwól mi nigdy zapomnieć o Twojej w moim życiu obecności.

                                                                                                                                                                                                                     LM