XXVI Niedziela Zwykła
Jak bliska dla wielu z nas może się okazać dzisiejsza Ewangelia, w której Jezus napotyka na zatwardziałość przywódców ludu. Dzisiejsza Ewangelia stawia nam pytanie o to, co dzieje się pomiędzy naszymi deklaracjami a naszymi czynami. Być może wiele razy mówiliśmy Bogu, tak jak pierwszy syn, „idę”, czyniliśmy wiele obietnic, by później żadnej z nich nie dotrzymać. Może równie często były i chwile, kiedy celowo i świadomie odrzucaliśmy zaproszenie Boga do pójścia za Nim.
Początkiem nawrócenia, które prowadzi do wypełnienia woli Ojca jest żal nad swoimi decyzjami i słowami. Obaj synowie, czyli każdy człowiek, potrzebują nawrócenia, żalu nad swoimi wewnętrznymi pragnieniami. Ale tylko ten, kto w szczerości wyraża pragnienia swego serca, kto je rozpoznaje i potrafi skonfrontować z wolą Ojca, ma szansę na opamiętanie się. Jedna rzecz to mówić o podążaniu za Jezusem, a druga to rzeczywiście tak robić. Przerażające jest to, kiedy dochodzimy do wniosku, że tak naprawdę nie chcemy podążać za Jezusem, a nasze słowa brzmią bardzo zuchwale. Jest w nas prowadzona wewnętrzna walka. Tylko dzięki łasce odpuszczenia grzechów i dopuszczenia do nas Ducha Świętego może dziać się wola Boża.
Dziś nie jest czymś łatwym uznać swój błąd. Cały proces naszego nawrócenia zaczyna się od pokornego spojrzenia na swoje własne życie. Często Bóg posługuje się cierpieniem, ciężką sytuacją materialną, czy inną trudnością, by zwrócić naszą uwagę na to, co tak naprawdę jest najważniejsze, na potrzebę pełnienia Jego woli w naszym życiu. Bóg nas kocha , dlatego nie rezygnuje z nikogo. Cierpliwie czeka , dając każdego dnia mnóstwo okazji by powrócić do Niego.
Niech liturgia słowa dzisiejszej niedzieli zachęci nas do pracy w winnicy Bożej. Jeżeli opuściliśmy tę winnicę. Wróćmy do niej. Pojednajmy się z gospodarzem winnicy w sakramencie pojednania, czyli spowiedzi. Posilajmy się „chlebem życia” prze który jednoczymy się z Bogiem. I pamiętajmy o słowach proroka Ezechiela, jakże pocieszających i pełnych nadziei dla człowieka, który upadł: „Jeżeli bezbożny odstąpi od bezbożności, której się oddawał i postępuje według prawa i sprawiedliwości, to zachowa swoją duszę przy życiu” ( Ez 18,27)
LM