V Niedziela Wielkiego Postu

Wielki Post powoli się kończy. To już piata niedziela tego liturgicznego okresu. Potem pozostanie tylko Niedziela Palmowa, a po niej Wielki Tydzień wraz z wielkanocnym świętowaniem Zmartwychwstania Pańskiego. Dziś szczególną uwagę nasz wzrok kierujemy na zasłonięty krzyż. To zakrycie ma nam pomóc w lepszym, pełniejszym i bardziej dojrzałym – spojrzeniu na krzyż. Dopiero w Wielki Piątek kapłan, odsłaniając uroczyście krzyż, zaśpiew słowa „Oto drzewo krzyża, na którym zawisło zbawienie świata”. A my zgromadzeni wtedy na liturgii, odpowiemy z pokorą; „Pójdźmy z pokłonem”.

Warto zatem w nadchodzącym tygodniu podjąć refleksję nad osobistym podejściem do krzyża. Jakie ono jest?. Na ile dojrzałe? Na ile przeniknięte świadomością miłości Boga do mnie wyrażonej w ofierze krzyża? Na ile potrafię, patrząc na krzyż i rozważając jego tajemnicę, odpowiadać na Bożą miłość?

Dziś w kościele słyszymy i mówimy o śmierci, wskrzeszeniu, życiu wiecznym. Patrzymy na wielki cud wskrzeszenia Łazarza. Musimy jednak pamiętać, że oprócz śmierci naszego ciała, śmierci, która jest zawsze połączeniem życia doczesnego i wiecznego, grozi nam śmierć naszego ducha. Jest to śmierć, która grozi nam za życia.  Popełniając grzechy, oddalamy się od Boga. Popadamy w taki stan duszy, która niezłączona bezpośrednio z Ojcem zaczyna „cuchnąć”. To oddalenie od Niego powoduje nasz smutek, wewnętrzne wołanie o pomoc. I jeśli tak jest, to cieszmy się, że jeszcze tak jest. Rozglądnijmy się wokół nas – ilu to już ludzi przyzwyczaiło się do popełnienia grzechów, uczyniło swoje sumienia niewrażliwym.

Jakiekolwiek jednak byłyby nasze grzechy, jeśli tylko z wiarą zwrócimy się do Pana o pomoc, On przyjdzie do nas ze swoją zbawczą mocą i da nam nowe życie. Życie odnowione łaską. Zawoła do nas jak do Łazarza: „ Wyjdź na zewnątrz”. Wyjdź z uzależnień, słabości, upadków. Porzuć grzechy, przeciwstawiaj się pokusom. Pan chce nam podać swoją przyjacielską dłoń. Dłoń, która niesie przebaczenie. Oby nikomu z nas nie zabrakło siły ducha, aby stale pragnąć wyzwalać się ze śmierci duszy.                                                                                                                                                            

                                                                                                                                                                                                           LM